Użytkowanie lasu skupia się głównie na metodach i organizacji pozyskiwania drewna oraz innych płodów leśnych, obejmując również analizę narzędzi, ich konstrukcji oraz technik posługiwania się nimi. Centralnym elementem użytkowania lasu jest pozyskiwanie drewna i produktów ubocznych użytkowania lasu. Z uwagi na różnorodność pozyskiwanych korzyści leśnych, można podzielić użytkowanie lasu na dwie główne kategorie: użytkowanie główne i użytkowanie uboczne. Użytkowanie główne skupia się na pozyskiwaniu i wykorzystywaniu surowca drzewnego, a głównym, praktycznie wyłącznym elementem tego procesu, jest drewno. Ten rodzaj użytkowania lasu obejmuje planowanie i realizację działań związanych z efektywnym gospodarowaniem lasem w kontekście pozyskiwania drewna (Leśny Zakład Doświadczalny, 2024). Z kolei użytkowanie uboczne zajmuje się pozyskiwaniem i wykorzystywaniem innych użytków oraz prowadzeniem gospodarki łowieckiej w lasach. Do tego obszaru należy pobieranie owoców, grzybów, żywicy, igliwia, a także choinek z plantacji choinkowych. Różnorodność działań w ramach użytkowania lasu ukierunkowana jest na zrównoważone korzystanie z różnych zasobów leśnych, uwzględniając potrzeby współczesnej gospodarki oraz troskę o równowagę ekologiczną.  

Leśnicy praktykują zrównoważone użytkowanie zasobów leśnych, aby zachować lasy dla przyszłych pokoleń.
Gospodarkę leśną w Lasach Państwowych prowadzi się według 4 podstawowych zasad:

• powszechnej ochrony lasów,
• trwałości utrzymania lasów,
• ciągłości zrównoważonego wykorzystania wszytskich funkcji lasów,
• powiększania zasobów leśnych.